Helaas geen zever in pakses.

Op 2 juni 2023 tweette ik voor het eerst over de Conner affaire. Voor ik besloot hier iets over te brengen heb ik eerst met ontzettend veel mensen gesproken. Als je over zulke feiten spreekt moet je niet 100%, maar 200% zeker zijn. Het is immers niet omdat je iemand niet aangenaam vindt dat je iemand zijn of haar reputatie om zeep moet helpen. Twee weken voor die bewuste datum werd ik gebeld door een vriend uit het Vlaams Parlement. Hij vroeg me of ik ook al op de hoogte was van de reportage van Faroek. Zoals nagenoeg iedereen binnen de politiek was ik op de hoogte van zijn geaardheid en van het feit dat hij niet afkerig zou zijn van bepaalde genotsmiddelen. Dit laatste is echter enkel een gerucht, dus vond ik het nooit relevant om daar iets over te schrijven. In de verschillende parlementen zijn er bovendien wel meer politici die er niet vies van zijn, ook ministers en voormalige ministers. Ik viel echter uit de lucht toen deze man me vertelde wat Faroek in zijn reportage zou brengen. Hij werd zelf door Faroek gecontacteerd met de vraag naar een reactie. Aangezien hij niet van de feiten op de hoogte was gaf hij geen commentaar. Terecht ook als je geen feiten kent. Ik besloot na het telefoontje mijn licht eens op te steken bij mijn politieke contacten en daar werd al heel snel bevestigd dat de verhalen die Faroek zou gaan brengen wel degelijk correct zijn én dat velen hier al maanden van op de hoogte waren. Hier werd ik eigenlijk wel behoorlijk kwaad van. Als je weet dat iemand misdrijven pleegt, dan mag je dit toch niet zomaar laten passeren. Als je dat toch doet, dan is er toch iets mis met je moreel kompas? Aangezien ik een gigantisch probleem heb met onrechtvaardigheid besloot ik verder op onderzoek te gaan. Het zou immers zomaar kunnen dat dit een opgezet spel was om de populaire voorzitter te nekken. Dit was trouwens ook de analyse van verschillende journalisten die ik sprak. Zij opperden dat deze actie was opgezet vanuit Open VLD om voor eens en voor altijd van Conner verlost te zijn. Zelf ken ik Open VLD zeer goed en weet ik (helaas) als de beste dat je de kopstukken voor geen haar kan vertrouwen. Ze zijn kampioen in messen in de rug steken, maar zo laag zouden ze volgens mij niet zijn. Ik ging dus verder op zoek naar feiten en het duurde niet lang om ze ook daadwerkelijk te vinden. Reeds na enkele dagen vond ik verschillende slachtoffers. De verhalen die ik hoorde waren zowel pijnlijk als hallucinant en steeds was er dezelfde rode draad. Conner waant zich onaantastbaar en denkt zich alles te kunnen permitteren. Zelfs als er wordt gesmeekt om te stoppen doet hij gewoon verder. Hij dreigt ook steeds met consequenties voor de ouders van de slachtoffers als er zou gepraat worden. Elk woord dat ik de laatste weken heb gebracht was enorm gewikt en gewogen. Het was immers mijn bedoeling dat er in de media eindelijk over zou worden gesproken. Ik werd dan ook vrij spoedig gecontacteerd door verschillende journalisten. Tot mijn verbazing bleek ook daar nagenoeg iedereen die ik sprak op de hoogte te zijn. Sommigen kennen zelf slachtoffers uit hun kennissenkring. Niemand durfde echter iets brengen, meestal was de reden dat ze geen slachtoffers vonden die on the record durfden te reageren. Als journalist heb je een deontologische code, dus kon ik daar zeker begrip voor opbrengen. Mijn telefoontjes zorgden er echter wel voor dat nog meer mensen begonnen te praten en journalisten leken het dossier toch terug meer op te pikken. Op 4 juni was er dan de herverkiezing waarna Conner met 95,63% van de stemmen zijn mandaat mocht verlengen. Toen ik zijn speech zag was het me echter duidelijk dat hij leek te beseffen dat er weldra een atoombom zou ontploffen. In zijn interview voor VTM Nieuws begon hij ook spontaan over een vals profiel op sociale media die seksueel getinte berichten zou verspreiden. Toen wist ik zeker dat hij zich al aan het voorbereiden was op zijn verdediging. Ik was dan ook totaal niet verrast toen hij enkele uren later een rustpauze aankondigde. Ook voor verschillende journalisten was dit een zeer duidelijk signaal en ze begonnen dieper te graven en rond te bellen. Er werd ook naar parketten gebeld om te horen of er al dossiers waren, dit was reeds het geval in West-Vlaanderen en Antwerpen. Twee dagen later volgde er dan een satirisch artikel van ‘tScheldt. Met hen heb ik overigens nooit contact gehad. Het artikel was eigenlijk briljant, maar weinigen snapten de bedoeling en tussen de regels lezen bleek moeilijk. Je kan voor of tegen dit satirisch blad zijn, en ook ik heb al af en toe m’n wenkbrauwen gefronst bij bepaalde van hun bijdragen, maar niemand kan ontkennen dat ze in het verleden al enkele schandalen als eerste brachten. Telkens werd het in eerste instantie afgedaan als roddels en leugens. ‘tScheldt bracht bijvoorbeeld als eerste het nieuws over Delphine Boël, de buitenechtelijke dochter van koning Albert. Ook over Alexander De Croo en de Italiaanse pornoster waren zij het enige Vlaamse medium die hierover durfde te berichten. Nochtans was dit groot nieuws in andere Europese landen, maar in België was het verboden om hier aandacht aan te schenken. In 2020 berichtte het blad als eerste over het lekken van pornografische filmpjes en foto's van drie Bekende Vlamingen. ‘tScheldt werd vervolgens aangepakt om de foto's te verwijderen. Dit gebeurde trouwens ook eerder dit jaar wanneer 'tScheldt op 17 maart 2023 de namen van de Reuzegommers publiceerde die zich tot dan toe verschuilden achter hun doopnamen. Het blad werd via een eenzijdig verzoekschrift gedwongen de namen te verwijderen. Hetzelfde gebeurde ook deze keer met het satirisch artikel over Conner. Zowel 'tScheldt als P-magazine (die iets later ook een stuk publiceerde) moesten van de rechter hun stukken verwijderen of een boete betalen van €500 per uur dat hun artikels online bleven. In een vrij land zou er om deze censuur moord en brand geschreeuwd worden, maar ook nu bleef het ijzingwekkend stil in ons politiek- en medialandschap. Nog enkele dagen later maakte Conner d.m.v. een video-interview bekend dat hij zowel op mannen als vrouwen valt. Uiteraard kaderde dit ook in wat er weldra allemaal naar buiten zou komen. Het leek een slimme zet om de toekomstige roddels de kop te kunnen indrukken en laten uitschijnen dat deze zouden kaderen in een haatcampagne tegen iemand z’n geaardheid. Helaas besloot Conner de media geld te vragen wanneer zijn filmpje zou gebruikt worden. Vooral bij de journalisten die ook op de hoogte zijn van de zeer zware feiten die Conner heeft gepleegd viel dit in verkeerde aarde en konden ze dit handig gebruiken om voor het eerst te melden dat er onderzoeken lopen tegen het socialistisch boegbeeld. Dit had Conner uiteraard niet verwacht, hij reageerde furieus en schakelde zijn advocaten in om de mediahuizen aan te manen hier onmiddellijk mee te stoppen. Iets later werd het bewuste VTM Nieuws waarin werd vermeld dat er onderzoeken lopend zijn verwijderd van VTM Go. U kan alle uitzendingen van 2023 nog herbekijken, maar niet meer de bewuste aflevering van 15 juni om 19u. In een vrij land zou er om deze censuur moord en brand geschreeuwd worden, maar ook deze keer bleef het opnieuw ijzingwekkend stil in ons politiek- en medialandschap. Dat er eindelijk in de MSM over dit dossier werd gesproken was voor de moedige mannen van Behaved podcast het moment om ook hun filmpje dat ze enkele dagen eerder maakten de wereld in te sturen. Als u deze nog niet heeft bekeken nodig ik u vriendelijk uit dit te doen. Wat zij brengen lijkt hallucinant, maar het is nog zeer voorzichtig en zacht geformuleerd. De realiteit is helaas nog minder fraai. Via bronnen van Vooruit kreeg ik een dag later te horen dat er bij de socialisten zou gewerkt worden aan een exitstrategie voor Conner. Tegen 1 september 2023 zou hij afstand doen van zijn zetel in het Vlaams Parlement en zou hij ook aftreden als voorzitter. Eerst moest er echter een afleidingsmanoeuvre komen om tijd te rekken. Ik kreeg tevens te horen dat Conner naar Milaan ging om daar even gerust gelaten te worden. Uiteraard wist ik niet of deze info klopte, maar op zondag kwam dan het nieuws naar buiten dat Pascal Smet ontslag nam en nog een dag later berichtten de media dat Conner terug was uit Milaan. Twee van de drie zaken die ik te horen kreeg bleken dus wel correcte info. Benieuwd of het binnenkort ook voor het laatste zal gelden. Misschien zal alles ook veel sneller gaan als de waarheid voor iedereen duidelijk wordt. Ondertussen kwam ik helaas ook in contact met nog meer slachtoffers van Conner. Misschien wel verduidelijken dat het niet gaat om zeer jonge kinderen, maar wel om jongeren, zowel minder- als meerderjarig. Ze delen allemaal dezelfde angst en schaamte. Angst voor de consequenties als ze spreken, angst voor het etiket dat ze mogelijks nooit meer van hun hoofd krijgen. Schaamte om te moeten spreken over de hallucinante feiten. Ik kreeg de laatste weken vaak het verwijt dat ik niet met bewijzen kom. Ik ben geen journalist en ga dat ook niet pretenderen, maar ik hanteer wel het principe dat wanneer slachtoffers of een dierbare van een slachtoffer me vragen om hun identiteit voor mij te houden ik dat ook effectief doe. Met alles wat ik heb vernomen sta ik echter heel sterk in m’n schoenen en zal ik blijven duwen en trekken tot het moment dat iedereen weet wat er echt is gebeurd. Ik was eerder deze week dan ook enorm blij dat er eindelijk een eerste slachtoffer de moed heeft gevonden om wel een klacht in te dienen. De twee andere dossiers die al lopende zijn waren immers meldingen, één van een journalist die ik hierboven al heb aangehaald en de tweede van de moeder van een slachtoffer. Met de jongeman die deze klacht heeft neergelegd bij het parket in Antwerpen had ik overigens nog geen contact. Er zijn dus nog meer slachtoffers dan we al weten, was het eerste wat er door m’n hoofd ging. Ik hoop oprecht dat deze eerste klacht de volgende dagen andere slachtoffers kan overtuigen om zelf ook de stap naar het gerecht te zetten. Dit is zeer belangrijk om in de toekomst nog meer slachtoffers te voorkomen, dit was trouwens ook de zeer juiste boodschap van de advocate van het slachtoffer. De reacties uit socialistische hoek op deze klacht waren dan weer beschamend en zijn pijnlijk voor de slachtoffers. In plaats van slachtoffers te erkennen wordt er door deze linkse excellenties beweerd dat ze liegen om een haatcampagne van extreemrechts te steunen. Ze geloven blijkbaar ook echt dat media én politiek samenzweren en een duivels pact gesloten hebben om hun voorzitter neer te halen. Compleet van het padje zijn ze daar. Echte complotdenkers. Gaat binnenkort pijnlijk ontwaken worden als hun held wordt veroordeeld voor verschillende zedendelicten. De volgende weken zal overigens ook duidelijk worden dat extreemrechts hier niets mee te maken heeft. Dat politieke kamp, waar ik zelf niet toe behoor, heeft zelfs nooit een punt gemaakt van de geaardheid van Conner. Als ik het goed kan inschatten waren zij zelfs niet op de hoogte van de feiten die zich hebben voorgedaan. De politici die wel op de hoogte waren kwamen allemaal uit de progressieve hoek. Ik hoop alleszins dat er de volgende dagen en weken meer klachten volgen en dat de media dan correct de feiten zullen brengen. Ik hoop ook dat de slachtoffers niet meer worden belachelijk gemaakt en hun getuigenissen niet geminimaliseerd. Ik hoop vooral dat er een soort van nieuwe #metoo beweging komt, maar deze keer voor jongeren die het slachtoffer zijn van grensoverschrijdend gedrag. Laat dit dossier het breekijzer zijn om dit thema eindelijk meer onder de aandacht te brengen. Neen is neen en al zeker als het gaat over zeer kwetsbare mensen in onze samenleving. Steven Arrazola de Oñate