De uitspraak "Elk volk krijgt de leiders (of de regering) die het verdient" wordt toegeschreven aan de Franse filosoof Joseph de Maistre (1753-1821). Met zijn bewering "Toute nation a le gouvernement qu’elle mérite" betoogde hij dat de inwoners van een land medeverantwoordelijk zijn voor zowel de goede als slechte daden van de leiders die zij zelf hebben gekozen. Dit idee lijkt met name voor democratische landen logisch: het volk kiest zijn leiders en dient dan ook de gevolgen van die keuze te aanvaarden zonder te klagen over de uitkomst.
In de wereld van vandaag, waar toegang tot informatie en middelen overvloedig is, hebben burgers meer mogelijkheden dan ooit tevoren om de richting van het beleid te beïnvloeden. Met deze mogelijkheden komt echter ook een verantwoordelijkheid. Als we ontevreden zijn over de leiders die aan de macht zijn, moeten we ons afvragen wat we kunnen doen om verandering te bewerkstelligen. Vaak uiten mensen kritiek op sociale media of in informele gesprekken. En hoewel dit een belangrijk onderdeel is van het democratische proces en de vrije meningsuiting, is het noodzakelijk dat dit wordt aangevuld met acties die echte verandering teweegbrengen. Het is gemakkelijk om vanaf de zijlijn te roepen maar het vergt moed en toewijding om daadwerkelijk deel te nemen aan het politieke proces.
De laatste jaren was ik iemand die zich best kritisch heeft uitgelaten over het gevoerde beleid in ons land. Dit resulteerde in talloze geschreven stukken die een aanzienlijk publiek bereikten. Hoewel niemand perfect is, kijk ik zonder schaamte terug op mijn traject van de afgelopen tijd. De titel van mijn eerste boek 'Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel' was niet zomaar gekozen. Mijn teksten hebben vaak ophef veroorzaakt maar bij nader inzien zullen zelfs de meest kritische lezers moeten erkennen dat mijn standpunten destijds allesbehalve uit de lucht gegrepen waren. Ik ben echter van mening dat alleen maar kritiek leveren vanaf de zijlijn niet zal bijdragen aan een betere samenleving. Daarom heb ik enige tijd geleden besloten om mij opnieuw politiek te engageren en deel te nemen aan de verkiezingen die gepland zijn op 9 juni 2024.
Ik heb ervoor gekozen mij aan te sluiten bij de nieuwe politieke beweging Voor U. Mijn vertrouwen in de traditionele partijen is namelijk sterk afgenomen doordat ze de afgelopen jaren keer op keer hebben laten zien hoe onbetrouwbaar ze eigenlijk zijn. Voor de verkiezingen beloven ze veel maar eenmaal aan de macht doen ze precies het tegenovergestelde. Binnen die partijen is er ook nauwelijks ruimte voor kritiek. De leden worden op straffe van uitsluiting verwacht de partijlijn te volgen en te stemmen zoals hen wordt opgedragen. Voor U onderscheidt zich hierin. Deze beweging kent geen uitgebreid partijprogramma en geen partijvoorzitter die bepaalt wat wel of niet gezegd mag worden. Er zijn 12 werken opgesteld en iedereen die zich hierin kan vinden is welkom. Dit zorgt voor een enorme diversiteit aan mensen, van progressief-links tot conservatief-rechts. Naar mijn mening is dat heel waardevol in het politieke landschap. Want iedereen heeft verschillende standpunten. Maar het is echter belangrijk om raakvlakken te vinden en daar samen, in wederzijds respect, aan te werken. Bij Voor U verloopt dit perfect en ik ben er dan ook zeker van dat we hiermee veel mensen kunnen overtuigen en daadwerkelijk een nieuwe politieke koers in Vlaanderen kunnen varen.
Deze week werd bekendgemaakt dat ik bij de verkiezingen van 9 juni 2024 de lijsttrekker zal zijn voor het Vlaams Parlement in de provincie Vlaams-Brabant. Hoewel ik mij aan enige kritiek had verwacht, is de aard van de verwijten van een andere orde dan ik gewend ben. Doorgaans reageer ik niet op beschuldigingen omdat ze over het algemeen volledig uit de lucht gegrepen zijn. Doordat ze ditmaal echter reflecteren op andere moedige mensen die zich hebben ingezet voor de nieuwe beweging voel ik me toch genoodzaakt om op enkele zaken te reageren.
Op sociale media wordt beweerd dat ik uit Open Vld gezet ben. Dit is absoluut onwaar. In de zomer van 2021 heb ik zelf besloten om af te treden als lokaal voorzitter en heb ik daags nadien mijn lidmaatschap bij de partij ingeleverd. Dit besluit nam ik omdat ik het beleid van premier De Croo niet langer kon steunen. Als liberaal in hart en nieren beschouwde ik zijn beleid als een grove schending van de liberale principes.
Afgelopen jaren werd ik daarnaast, zowel in kranten als op sociale media, weggezet als een rabiaat antivaxxer. De mensen die mijn eerste boek gelezen hebben zullen weten dat dit je reinste onzin is. Ik ben als voormalig militair ontzettend veel gevaccineerd geweest voor ik vertrok op buitenlandse zendingen. Deze vaccins heb ik altijd met veel plezier en dankbaarheid aangenomen. In maart 2020 werd ik besmet met corona. Ik was er zelfs best ziek van. Omdat ik door mijn besmetting antistoffen had opgebouwd, heb ik ervoor gekozen om het vaccin ditmaal niet te nemen.
Het derde punt van kritiek waar ik op wil reageren is dat ik een complotdenker zou zijn. Dit is een term die de laatste jaren te pas en vooral te onpas wordt gebruikt. Als je destijds tegen lockdowns was, werd je meteen weggezet als wappie. Indien je vandaag de dag vragen durft te stellen over de modellen die bepaalde klimaatwetenschappers gebruiken, ben je automatisch een complotgek. Mensen die deze termen gebruiken zijn in mijn ogen intellectueel oneerlijk. Kritische vraagstelling staat niet gelijk aan extreem gedachtegoed zoals denken dat de aarde plat is of ontkennen dat virussen bestaan.
Tenslotte werd recent in de media ook aandacht geschonken aan een tweet die ik ongeveer twee jaar geleden heb geplaatst. In die tweet stelde ik me de vraag wat we na de coronacrisis gingen doen met de collaborateurs van het in mijn ogen enorm foute beleid. Bij het plaatsen was ik ontzettend kwaad op onze overheid en ook op de media die naar mijn gevoel te gemakkelijk meegingen in het narratief. Het feit dat ik zonder CST als niet-gevaccineerde op veel plaatsen niet welkom was en daardoor op dat moment zelfs geweerd werd van de voetbalwedstrijd van mijn oudste zoontje maakte de boosheid enkel groter. Ik besefte echter al snel dat mijn woordkeuze vooral een uiting van frustratie was, waardoor ik de tweet meteen verwijderd heb. Ik vind het dan ook allesbehalve correct dat ondanks mijn zelfinzicht net deze ene uitspraak opnieuw wordt bovengehaald.
Volgende weken zal ik op zoveel mogelijk plaatsen campagne gaan voeren en uitleggen waarom het zo belangrijk is om het nieuwe politiek initiatief Voor U een kans te geven. In een democratie is het immers van cruciaal belang om te onthouden dat de macht uiteindelijk bij het volk ligt. We hebben de mogelijkheid en de verantwoordelijkheid om leiders te kiezen die onze waarden en belangen vertegenwoordigen. Als we ontevreden zijn over de status quo moeten we de moed hebben om actie te ondernemen en te streven naar een betere toekomst. Daarom wil ik niet alleen roepen aan de zijlijn maar ook actief deelnemen aan het politieke proces. Want alleen door gezamenlijke inspanningen kunnen we echte verandering bewerkstelligen en de leiders krijgen die we werkelijk verdienen.
Steven Arrazola de Oñate