Feiten Boven Fictie: De Wever’s Foute Rusland-Verhaal

Premier Bart De Wever sloeg deze week de plank volledig mis. Na zijn bezoek aan Oekraïne verklaarde hij in het parlement: “Als Oekraïne morgen valt, staat Rusland aan onze Europese buitengrens. De beveiliging daarvan zou een veelvoud vragen ten opzichte van wat we nu voorzien voor Oekraïne.” Wat een onzin. Deze uitspraken zijn niet alleen feitelijk incorrect, maar ook gevaarlijke bangmakerij die onze belastingcenten verspilt en de echte problemen in België negeert. Laten we de feiten op een rij zetten.

De Wever’s geografische blunder

Laten we beginnen met de gênante fout in De Wever’s redenering. Rusland aan onze Europese buitengrens? Excuseer, maar Rusland grenst al aan EU-landen zoals Polen, Estland, Letland, Litouwen en Finland. Oekraïne’s lot verandert daar niets aan. Het idee dat een Oekraïense nederlaag plots Russische tanks aan de Belgische grens zou brengen, is pure fantasie. Het toont aan dat onze premier beter had moeten opletten tijdens aardrijkskunde. Zijn woorden zijn niet alleen misleidend, ze zaaien ook onnodige paniek onder de bevolking.

Nog erger is dat De Wever deze onzin gebruikt om miljarden naar Oekraïne te blijven pompen. België heeft sinds 2022 al zo’n 1,2 miljard euro aan steun gestuurd – wapens, training, noem maar op. En dat terwijl ons land kreunt onder een begrotingstekort van bijna 5% van het bbp. Met zijn recente Paasakkoord tovert hij nog meer miljarden uit de hoed, zogenaamd voor defensie en veiligheid. Maar wie betaalt dat? Juist, wij, de belastingbetalers. Terwijl onze ziekenhuizen wachtlijsten hebben, onze steden kampen met criminaliteit en onze pensioenen onder druk staan, vindt De Wever het blijkbaar prima om ons geld naar een conflict aan de andere kant van Europa te sturen.

Angstzaaierij in plaats van realisme

De Wever’s bewering dat Rusland een directe dreiging vormt voor Europa is niet alleen overdreven, maar ook ongeloofwaardig. Rusland vecht al drie jaar in Oekraïne en heeft nog geen kwart van het land onder controle. De oorlog heeft Rusland verzwakt, met schattingen van 600.000 slachtoffers, inclusief gewonden. Het idee dat Poetin na Oekraïne de EU zou aanvallen, is lachwekkend. Rusland heeft noch de middelen, noch de motivatie om een NAVO-land binnen te vallen. De NAVO zelf is immers een defensieve alliantie, en een aanval zou een zelfmoordmissie zijn voor Moskou.

Toch blijft De Wever hameren op deze dreiging om zijn beleid te rechtvaardigen. Waarom? Misschien omdat het makkelijker is om angst te zaaien dan om de echte problemen aan te pakken. Hij praat over Europese veiligheid, maar vergeet dat onze binnenlandse veiligheid al jaren in het slop zit. Kijk naar Antwerpen, zijn eigen stad: drugsgeweld, bendes, onveiligheid op straat. Als hij zo begaan is met onze veiligheid, waarom investeert hij dan niet in meer politie, betere rechtshandhaving? In plaats daarvan gooit hij ons geld naar een oorlog die wij niet kunnen winnen en die ons niet direct raakt.

Oekraïne: een bodemloze put

Laten we duidelijk zijn: de steun aan Oekraïne is geen investering in onze vrijheid, zoals De Wever beweert, maar een bodemloze put. De EU heeft al 144 miljard euro naar Oekraïne gestuurd sinds 2022, en wat heeft het opgeleverd? De oorlog sleept voort, met dagelijks meer doden en verwoesting. Oekraïne’s strijd is tragisch, maar het is niet onze verantwoordelijkheid om hun conflict eindeloos te financieren. De Wever’s tranentrekkende verhalen over zijn bezoek aan Oekraïne – compleet met journalisten die klaarstonden om zijn emoties te filmen – zijn niets meer dan een goedkope pr-stunt. Het is hypocriet om medelijden te veinzen terwijl hij ons belastinggeld blijft uitgeven aan een zaak die niet de onze is.

Bovendien negeert De Wever de bredere context. Rusland begon deze oorlog niet uit het niets. Jaren van NAVO-uitbreiding richting de Russische grens hebben spanningen opgebouwd. Landen als Polen en de Baltische staten kozen voor de NAVO uit angst, maar dat betekent niet dat wij Rusland als een boeman moeten blijven behandelen. Poetin wil zijn invloedssfeer veiligstellen, niet Europa veroveren. Door miljarden naar Oekraïne te sturen, verlengen we alleen maar het leed en riskeren we verdere escalatie. De Wever’s blind vertrouwen in deze strategie is niet alleen naïef, het is roekeloos.

Binnenlandse prioriteiten genegeerd

Het meest stuitende aan De Wever’s optreden is hoe hij België’s eigen noden negeert. Onze infrastructuur verkruimelt, onze energieprijzen zijn torenhoog, en onze jongeren kunnen amper een huis betalen. Toch vindt hij het belangrijker om Oekraïne te spekkooien dan om onze eigen mensen te helpen. De Wever’s U-bocht van nuchtere Vlaams-nationalist naar cheerleader voor een eindeloze oorlog is pijnlijk om te zien. Hij lijkt vergeten dat zijn kiezers hem kozen om Vlaamse en Belgische belangen te verdedigen, niet om mee te gaan in een internationaal avontuur dat ons alleen maar armer maakt. Zijn woorden over Rusland en Oekraïne zijn niet gebaseerd op feiten, maar op emotie en overdrijving. Dat is geen leiderschap, dat is zwakte.

België kan beter. We hebben een premier nodig die durft te focussen op wat écht telt: onze mensen, onze steden, onze toekomst. Stop met het verspillen van miljarden aan een oorlog die we niet kunnen winnen. Investeer in onze politie, zodat onze straten weer veilig worden. Geef onze zorg en onderwijs de middelen die ze verdienen. Maak ons leger sterker, maar doe dat slim, niet door blind geld uit te geven.

Europa kan ook zonder angst vooruit. We hoeven Rusland niet als een eeuwige vijand te zien. Diplomatie, handel en wederzijds respect kunnen spanningen verminderen en vrede dichterbij brengen. België kan hierin een voortrekkersrol spelen, door te pleiten voor een nuchtere aanpak in plaats van mee te gaan in de oorlogshysterie. Onze vrijheid ligt niet in Oekraïne, maar hier, in een land dat investeert in zijn eigen kracht en eenheid.

Steven Arrazola de Oñate