De Onweerlegbare Feiten: Hoe Lang Kunnen Onze Leiders Dit Nog Ontkennen?

In de afgelopen jaren zijn we met ongekende druk aangemoedigd om ons te onderwerpen aan lockdowns en andere rigoureuze maatregelen, met als kers op de taart de oproep om een sprong in het duister te maken met een experimenteel vaccin, waarvan de langetermijneffecten onbekend waren. Dit alles werd ons voorgehouden als een onwrikbare plicht aan de hand van de 'wetenschap.' Echter, vanaf het prille begin stonden moedige wetenschappers op de voorgrond, klaar om met overtuiging te betogen dat dit alles niet alleen onzinnig was, maar zelfs gevaarlijk kon zijn. Ondanks hun standvastigheid en toewijding werden deze kritische denkers echter tot zwijgen gebracht, hun geloofwaardigheid ondermijnd en hun waarschuwingen terzijde geschoven.

Tegenwoordig lijken velen deze waarschuwingen af te doen als ruis en worden ze aangemoedigd om het verleden te begraven en vooruit te kijken. Maar laten we niet vergeten dat de lessen uit het verleden van onschatbare waarde zijn om herhaling van dergelijke gebeurtenissen in de toekomst te voorkomen. Daarom weiger ik om deze kwestie achter me te laten. Het is essentieel dat er verantwoording wordt afgelegd voor wat er is gebeurd, en dat de moedige kritische wetenschappers die het voortouw hebben genomen, worden geëerd en hersteld in hun rechtmatige positie. Het is tijd voor een mea culpa - een erkenning van de fouten en het herstel van degenen die de waarheid durfden te spreken. Het is daarnaast ook van cruciaal belang om te onderstrepen dat een aanzienlijk aantal mensen tragisch ziek is geworden of het leven heeft verloren als gevolg van hun onvoorwaardelijke deelname aan dit medische experiment.

Het is volgens mij daarom belangrijk om nog eens stil te staan bij het feit dat er in 2021 al duidelijke aanwijzingen waren dat de effectiviteit van de vaccins tegen COVID-19 lang niet zo indrukwekkend was als aanvankelijk werd gepresenteerd. Opvallend genoeg erkende zelfs de Britse overheid dit toen al. Twee jaar geleden schreef ik al uitvoerig over deze kwestie, maar in die tijd werden mijn berichten genadeloos verwijderd van alle sociale media platforms zodra ik het waagde om dit onderwerp aan te snijden. Als straf werd me herhaaldelijk het recht ontnomen om gedurende een maand berichten te plaatsen. Hetzelfde lot trof talloze wetenschappers en artsen die zich uitspraken over deze kwestie.

Daarom is het nu van groot belang om nogmaals de aandacht te vestigen op dat officiële rapport, namelijk het "COVID-19 Vaccine Surveillance Report" voor Week 42 van 2021, uitgegeven door het Britse Ministerie van Volksgezondheid. Op pagina 23 van dit rapport geeft de regering ronduit toe: "N-antilichaamniveaus lijken lager te zijn bij mensen die besmet raken na twee doses vaccinatie." Wat nog zorgwekkender is, is dat deze afname in antilichamen in feite permanent lijkt te zijn. Wat betekent dit nu precies?

Wat we toen al wisten, was dat de vaccins niet in staat waren om infectie of de verspreiding van het virus volledig te voorkomen. In feite gaf hetzelfde rapport elders aan dat gevaccineerde volwassenen aanzienlijk meer kans hadden om besmet te raken dan niet-gevaccineerden. Daarnaast ontdekte de Britse regering dat het vaccin het vermogen van het lichaam om antilichamen aan te maken na infectie verstoorde, niet alleen tegen het spike-eiwit, maar ook tegen andere delen van het virus. Vooral opvallend was het feit dat gevaccineerde individuen geen antilichamen lijken te produceren tegen het nucleocapsideiwit, dat de envelop van het virus vormt en een cruciaal onderdeel is van de immuunrespons bij niet-gevaccineerde personen.

Op de lange termijn blijken gevaccineerde mensen aanzienlijk vatbaarder te zijn voor mogelijke mutaties in het spike-eiwit, zelfs als ze eerder een of meerdere keren besmet en genezen zijn. In tegenstelling hiermee lijken niet-gevaccineerden duurzame, zo niet permanente, immuniteit op te bouwen tegen alle varianten van het vermeende virus na een natuurlijke infectie, zelfs na slechts één keer besmet te zijn geweest. Het feit dat deze bevindingen al twee jaar geleden duidelijk waren voor degenen die de moeite namen om zich grondig te informeren, roept ernstige vragen op over de beslissingen die sindsdien zijn genomen. Helaas zijn er nog steeds miljarden mensen wereldwijd ingeënt met dit potentieel gevaarlijke vaccin.

Mensen die de afgelopen maanden aandachtig de ontwikkelingen hebben gevolgd en de statistieken hebben geanalyseerd, konden vrij eenvoudig opmerken dat in gebieden waar er een aanzienlijke vaccinatiegraad was, de oversterfte aanzienlijk hoger was dan in gebieden waar er weinig of geen vaccinaties werden toegediend. Verscheidene wetenschappers hebben deze fenomenen al uitgebreid onderzocht en beschreven. Helaas krijgen deze wetenschappers nog steeds beperkte aandacht in de media. Daarom zet ik regelmatig nieuwe studies in de schijnwerpers om hun bevindingen te delen. Vandaag wil ik uw aandacht vestigen op een recente studie die gisteren werd gepubliceerd door enkele Canadese onderzoekers. Hieronder vindt u een samenvatting van deze bijzonder interessante studie.

In deze studie wordt onderzoek besproken dat is uitgevoerd in zeventien evenaar- en zuidelijk halfrondlanden (waaronder Argentinië, Australië, Bolivia, Brazilië, Chili, Colombia, Ecuador, Maleisië, Nieuw-Zeeland, Paraguay, Peru, de Filipijnen, Singapore, Zuid-Afrika, Suriname, Thailand en Uruguay), die samen 9,10% van de wereldbevolking vertegenwoordigen en waarin 10,3% van alle wereldwijde COVID-19-vaccinaties zijn toegediend (een vaccinatiegraad van 1,91 injecties per persoon van alle leeftijden). Het onderzoek omvatte bijna elk type en fabrikant van COVID-19-vaccins en strekte zich uit over vier continenten.

Uit de resultaten van het onderzoek blijkt dat er geen bewijs is gevonden voor enig gunstig effect van COVID-19-vaccins op de totale sterfte (All-Cause Mortality, ACM) in deze zeventien landen. Er is geen verband aangetoond tussen de timing van COVID-19-vaccinatie en enige proportionele afname in ACM. Integendeel, alle zeventien landen vertoonden een stijging van de ACM na de implementatie en toediening van COVID-19-vaccins. Negen van deze landen vertoonden geen meetbare overmatige ACM gedurende ongeveer een jaar na de uitbraak van de pandemie op 11 maart 2020 volgens de Wereldgezondheidsorganisatie, tot aan de uitrol van de vaccins.

Opmerkelijk is dat er ongekende pieken in ACM optraden in de zomer van 2022 (januari-februari) op het zuidelijk halfrond en in evenaarlanden, en deze pieken vielen samen met of werden onmiddellijk voorafgegaan door de snelle uitrol van COVID-19-vaccin-boosterdoses (3e of 4e doses). Deze trend werd waargenomen in alle gevallen waar voldoende sterftegegevens beschikbaar waren (15 landen).

Het onderzoek concludeert dat de waargenomen pieken in ACM in januari-februari 2022, en ook in juli-augustus 2021 in Chili en juli-augustus 2022 in Peru, in beide landen en in elke leeftijdsgroep ouderen, waarschijnlijk te wijten zijn aan de snelle uitrol van COVID-19-vaccin-boosterdoses. Bovendien wordt geconcludeerd dat de overgang naar regimes van hoge ACM, die samenvallen met de uitrol en continue toediening van COVID-19-vaccins, hoogstwaarschijnlijk toe te schrijven is aan de vaccins in alle zeventien landen op het zuidelijk halfrond en evenaarlanden.

De studie kwantificeert de sterftecijfers als gevolg van vaccinatie (vDFR) voor alle leeftijdsgroepen in de onderzochte landen en concludeert dat dit risico veel groter is dan wat in klinische onderzoeken en bijwerkingenmonitoring is gerapporteerd, met een geschatte totale vDFR van ongeveer 17 miljoen COVID-19-vaccinatiedoden wereldwijd uit bijna 13,50 miljard injecties tot 2 september 2023. Om precies te zijn, betekent dit dat één op de 470 gevaccineerde personen is overleden als gevolg van deze experimentele behandeling. Naar mijn mening is dit buitengewoon alarmerend en verontrustend. De conclusie van het onderzoek is dat het wereldwijd voorkomen van overlijden na vaccinatie met COVID-19-vaccins, zoals afgeleid uit de overmatige ACM en de synchroniciteit met de vaccinuitrol, wijdverbreid is en veel groter dan gerapporteerd in klinische onderzoeken en bijwerkingenstatistieken, met een verschil van drie ordes van grootte (1.000 keer groter). Het onderzoek beveelt aan om onmiddellijk te stoppen met het prioriteren van ouderen voor vaccinatie met COVID-19-vaccins totdat er geldige risico-batenanalyses zijn uitgevoerd.

Het is een prangende vraag die blijft opdoemen: hoe lang kunnen onze politici en media nog volhouden om deze onweerlegbare feiten te ontkennen? Elke dag dat ze de waarheid over deze vaccins blijven uitstellen, riskeren ze hun geloofwaardigheid verder te ondermijnen. Echter, het dilemma gaat verder dan dat; het gaat om het vertrouwen van de bevolking in overheden, medische professionals en de wetenschap zelf, dat langzaam maar zeker aan het afbrokkelen is. Deze erosie van vertrouwen zou op de lange termijn verstrekkende en tragische gevolgen kunnen hebben voor onze samenlevingen. Het is mijn oprechte hoop dat er eindelijk erkenning komt voor de enorme fouten die zijn gemaakt. Het is menselijk om fouten te maken, maar blijven volharden in deze fouten, ondanks het feit dat er al zoveel mensen het leven hebben verloren als gevolg van deze beslissingen, grenst aan het onvergeeflijke. Het is hoog tijd voor een openhartige reflectie, voor het nemen van verantwoordelijkheid, en voor het herstellen van het vertrouwen van het publiek. Onze samenlevingen hebben recht op transparantie en oprecht leiderschap, en het is nu aan onze beleidsmakers en media om deze pijnlijke realiteit onder ogen te zien en passende maatregelen te nemen om verdere schade te voorkomen.

Steven Arrazola de Oñate