De komende weken neem ik jullie mee op een bijzondere reis door het delen van verschillende dagen uit mijn dagboek, rechtstreeks uit mijn nieuwste boek genaamd 'Ooit was ik een soldaat'. In deze blog deel ik fragmenten van mijn ervaringen tijdens mijn tijd als militair in Kandahar, Afghanistan.
5 november 2011
Het was opnieuw werken geblazen, al was het eerder rustig op de werkvloer. Dit omdat het voor de moslims momenteel een speciale periode is. Van 3 tot 7 november is het Hadj en van 6 tot 9 november is het Eid-al-Adha, beter bekend bij ons als het Offerfeest. De Hadj is de pelgrimstocht naar Mekka, één van de vijf zuilen van de islam. De Hadj is verplicht voor alle gezonde volwassen moslims die over voldoende geld beschikken. Voor mensen die om gezondheidsredenen niet kunnen gaan, of die niet genoeg geld hebben, is het dus geen verplichting. Wel kan iemand die zelf de Hadj al verricht heeft in naam van iemand gaan die daartoe niet in staat is. Bij aankomst in Mekka is het eerste ritueel de tawaaf. Hierbij loopt de pelgrim onder het uitspreken van smeekbeden zeven keer rond de Kaäba die het hart van de moskee vormt en die ieder jaar opnieuw van een rijk bewerkt omhulsel voorzien wordt: een zwarte brokaten doek, met daarop in gouddraad geborduurde Koranverzen. Links van de ingang van de Kaäba bevindt zich de Zwarte Steen, die volgens een overlevering ooit wit was maar door de zonden van de mens zwart werd. Bij de Hadj sterven regelmatig moslims, veelal als gevolg van paniek waardoor mensen in de menigte vertrapt worden. Omdat er miljoenen pelgrims zijn vallen er, ondanks maatregelen van de Saoedische overheid, soms ook grotere groepen slachtoffers. De moslims van het zuiden van Afghanistan die naar deze Hadj gaan passeren allemaal hier in Kandahar Air Field om hun vlucht te nemen naar Mekka. Het was hier de afgelopen dagen dan ook wat drukker dan normaal.
Vanaf 6 november begint de Eid-al-Adha, het Offerfeest. Het wordt gevierd ter nagedachtenis van de profeet Ibrahim, die bereid was zijn zoon te offeren in opdracht van God. De meeste moslims nemen aan dat het zou gaan om zijn zoon Ismaïl. Toen Ibrahim zijn zoon ter ere van God met een mes wilde doden, sneed het mes niet. Vervolgens klonk de stem van God of kwam er een engel die zei dat een ram de plaats van de zoon mocht innemen. Het Offerfeest is het Grote Feest, terwijl het Suikerfeest het Kleine Feest wordt genoemd. Het Kleine Feest vond dit jaar plaats in september, toen ik hier een maand was, en werd gevierd na de ramadan.
Onze Amerikaanse kolonel besliste dat ook wij, de niet-moslims, de volgende drie dagen minder mogen werken. De werkdagen worden beperkt van 9u30 tot 15u en we mogen één dag naar keuze zelfs thuis blijven. Dit vond ik een schitterend initiatief van mijn Amerikaanse baas. Ik zou zelfs durven beweren het beste initiatief van zijnentwege sinds ik hier ben.
Ook vandaag moesten wij, de Belgen, iets vroeger stoppen met werken. Dit omdat vandaag in de Belgische compound de jarige Belgen van oktober gevierd werden met een stukje taart. Omdat ook Fernand, de shampoo-man, jarig was in oktober konden wij daar uiteraard niet ontbreken. Zoals steeds was de verjaardagstaart overheerlijk en nam ik dan ook een groot stuk. In België ben ik eigenlijk niet echt een zoetebek en zal ik niet snel een stuk taart eten. Hier hebben we echter een pak leuke dingen niet die we in België wel hebben, dus probeer ik van zo’n dingen hier wel te genieten.
Na de verjaardagstaart werd er nog een spelletje UNO gespeeld en daar ben ik steeds voor te vinden. In het zonnetje, op het terras, lekker gezellig. Enkel een donkere Leffe ontbreekt om het helemaal perfect te maken. De rest van de avond gebeurde er niets opmerkelijk.
Steven Arrazola de Oñate
Comments