Toen ik gisteren in de ochtend de titel ‘Innige kus tussen Alexander de Grote en zijn jeugdvriend in Netflix-documentaire maakt Grieken boos’ las, was ik een halve zin lang op het verkeerde been gezet. Want geef nu toe, als je de naam Alexander leest dan maakt je mind niet meteen een sprong naar de held van bijna 2 500 jaar geleden maar denk je sneller aan onze veel minder heldhaftige premier die ook wel wat kent van innige kussen. Maar behalve de voornaam zijn er tussen de twee heren maar weinig parallellen te trekken. Eentje wel, ze hadden allebei meerdere vrouwen tegelijkertijd. Alexander de Grote had op het ogenblik van zijn overlijden in 323 v. Christus drie vrouwen, Roxane, Stateira II en Parysatis II. Bovendien was hij volgens sommigen, waaronder dus de makers van de Netflix docu, homo- of biseksueel. Dat onze Vivaldi-Alexander ook niet vies is van een extra dame weten we ondertussen, tenminste diegenen die af en toe eens iets anders lezen of kijken dan de mainstream media.
Maar daarmee houdt de vergelijking op. Alexander de Grote was namelijk tijdens zijn leven al een legende en creëerde een van de grootste rijken uit de oudheid, van Griekenland in het westen tot het Perzische rijk in het oosten (ongeveer tot het huidige Tibet). Onze Alexander zal ook de geschiedenis ingaan als een legende maar wel de niet zo fraaie die de welvaart van zijn rijk te grabbel gooide. En er is bijzonder weinig kans dat iemand hem binnen 2 500 jaar nog zal herinneren.
In Griekenland leidt de docureeks rond Alexander de Grote blijkbaar tot redelijk wat discussie. Voor de enen zijn de beweringen dat hij een homoseksuele relatie zou gehad hebben een flagrante leugen, voor de ander een ‘et alors’ want homo- en biseksualiteit was in de oudheid niet zo ongewoon. Daar kunnen we in deze woke-tijden nog wat van leren. Het was er, het mocht maar moest niet en er werd vooral niet hysterisch over gedaan.
Waar we ook nog iets van kunnen leren is de reactie van de minister van Cultuur van Griekenland, Lina Mendoni, op de vraag of ze zou ingrijpen (lees censureren) op de documentaire. "Het ministerie van Cultuur oefent geen censuur uit, voert geen acties uit die leiden tot vervolging of een ban, beperkt niet, controleert de verspreiding van informatie en ideeën niet, niet preventief en niet repressief." Want dat zou ongrondwettelijk zijn, voegde ze er nog aan toe. Ja wadde, dat kan tellen wetende wat er de laatste jaren werd gecensureerd op sociale en andere media over corona, het klimaat en nog een paar hete hangijzers. "De inspiratie van artiesten, persoonlijke interpretatie en de beoordeling van individuen kan duidelijk niet onderworpen worden aan regulering en controle. Het kan ook niet bepaald worden door rechtbanken. Het wordt in de plaats daarvan ingeschat en beoordeeld door elk van ons, door de internationale gemeenschap. Dit is ook hoe Netflix geëvalueerd wordt." Van gezond verstand gesproken en toch wel zeer opvallend de week nadat in Europa de Digital Services Act (DSA) van toepassing werd. Alleszins hoopgevend dat een minister van een Europees land erop vertrouwt dat elk individu in staat is om zelf een mening te vormen en te oordelen.
Ik denk dat ik snel maar eens met vakantie ga naar Griekenland. Het lijkt me wel tof om nog eens vrij en zonder shadowban te kunnen rondfladderen en de zuiderse temperaturen en lekkere Griekse keuken zijn ongetwijfeld ook mooi meegenomen. Misschien kan Lina ondertussen haar collega’s in de Europese instellingen haar goede voorbeeld al eens tonen en uitleggen dat ook de niet-Griekse Europeanen perfect in staat zijn om kritisch om te gaan met informatie en zelf hun mening te vormen.
Link naar het artikel Innige kus tussen Alexander de Grote en zijn jeugdvriend in Netflix-documentaire maakt Grieken boos | VRT NWS: nieuws
Kristien Luyckx
