Een slag van de molen

Wind is gratis, zon is gratis. Tja… De windpokken of een zonneslag misschien.

Maar daar houdt het ook op.

Windenergie kost je een rib uit je lijf.

Duur aan energie, CO2, zeldzame materialen, productie, transport, opzetten, locatie… Houdt u er nog iets aan over mijnheer Pelckmans?

Ja, voor wie vooraan staat, het perfecte verdienmodel en mits steun van de juridische achterban. Kan ik er dan niets positiefs over zeggen?

Als ik de artikels die hiervoor kwamen oververloop, in elk geval niet echt.

En dan voeg ik er die ‘echt’ nog aan toe, om niet té onvriendelijk over te komen.

Denkt u nog maar eens na over de effecten voor die arme dieren of de Keniaanse savannes.

In de volgende twee artikels overloop ik het rendement van windenergie en zijn weerslag op de mens. Laat ons hopen dat het, als het dan écht zoveel kost, op zijn minst iets oplevert, en niet enkel een ‘boulevard of broken dreams’.

————

Komt u soms wel eens buiten. Dat hoeft niet eens te zijn om te gaan windsurfen. Maar dan weet u allicht wel, dat er momenten zijn dat je van je sokken wordt geblazen, en andere dat er geen blaadje ritselt aan de bomen. Zo variabel is de wind. Ergo: zo onbetrouwbaar is windenergie. We hebben er geen enkele controle over.

Ja, we kunnen wel trucjes uithalen. De prijs voor de leukste inzending vond ik terug op de site van Omroep Zeeland. Dat artikel voelt voor mij ineens vertrouwd, want ik woonde in de buurt. Belgische kant dan wel. Zij leggen het uit als volgt :

Bij toenemende wind past men eerst de standen van de bladen aan, om het vermogen te regelen. Bij forse wind wordt de turbine automatisch uitgeschakeld. Blijkt dat zelfs de storm-bestendige turbines, die enorm duur zijn, minder rendabel zijn bij stormweer.

In de winter kunnen ze last hebben van sneeuw, ijs of bevroren mist. Dus ook dan ‘even niet’. Ja, ze stellen wel hun eisen …

Verder worden ze uitgeschakeld als er vleermuizen in de buurt zijn, of vogels, zoals de zeearend, lepelaar, kraanvogel en de grote zilverreiger. Alle begrip, en zo hoort het ook. Dat kon u al lezen in een eerder artikel (De wind van voren).

Maar wanneer betalen die molens zichzelf dan terug? Volgens dezelfde bron, kost dit uitschakelen, meer dan een ton per jaar ( = 100.000 euro )! Volgens de projectmanager staan de molens “vrijwel dagelijks tijdelijk stil omdat er een vogel langs vliegt”. Betaalt men daar dan een Vogelaar voor? Tel daarbij het allicht niet zo goedkoop systeem met 360° camera’s, speciale microfoons om de ultrasone geluiden op te vangen en noem maar op. Dus toch niet zo gratis, die wind…

Als het langdurig hard waait, raakt het net overbelast en moet je betalen om stroom op het net te mogen zetten (negatieve stroomprijs). Dat ligt volgens het artikel niet aan de windmolen, maar aan het feit dat andere systemen (kern en kolen) niet flexibel zijn. Je moet het maar kunnen verkopen. O ja, en ze zetten de molen ook soms uit omdat de bewegende slagschaduw, voor omwonenden, hinderlijk kan zijn, wanneer die over ramen of woningen gaat. In Frankrijk spreekt men van ‘bon voisinage’. Goed nabuurschap.

Moest u soms denken dat ik overdrijf, hier is de link naar het artikel:

https://www.omroepzeeland.nl/nieuws/12153265/deze-windmolens-stoppen-voor-vogels-maar-dat-kost-wel-meer-dan-een-ton-per-jaar

Dus als ik dan lees dat windturbines, in de praktijk, slechts een kwart van hun vollast-vermogen leveren, dan verwondert me dat geen cent. En daar komt nog bij: als we black-outs willen vermijden (licht gaat uit), dan moeten we een volledig parallel back-up systeem draaiende houden, met andere woorden twee complete energiesystemen, een klassiek en een groen, naast elkaar en volledig in werking.

Bij weinig of geen aanbod van wind en zon, produceert geen van die parken elektriciteit, en komt een groot deel van de gebruikers zonder energie te zitten. Dat kan natuurlijk niet en daarvoor dient die extra investering in energie-buffering.

Maar die technologie is vooralsnog niet aanwezig dan wel onbetaalbaar.

Kunt u nog volgen? Mij wordt het teveel.

Maar ik zal er later op terugkomen, in een artikel specifiek over energie.

Maar, op dit moment, vind ik het tot hiertoe te idioot voor woorden. Bovendien geef ik Prof. Berkhout gelijk als hij zegt: “Als we dit met zijn allen accepteren, dan kan ik met 100% zekerheid zeggen dat we ons stroomnet gaan opblazen en dat betekent dat we van black-out naar black-out zullen gaan. Het stroomnet heeft de volgende principiële eigenschap: wat er in komt, moet er ook uit. We kunnen geen grote hoeveelheden energie opslaan. En wat we willen doen is, dat we dat net gaan voeden met zonnepanelen en windturbines en daar hebben we geen enkele controle over. Als je gaat rommelen aan de energievoorziening, rommel je aan alles.” Slimme man, Prof. Berkhout.

Als je over dit soort onderwerpen een artikel schrijft moet je trouwens opletten, want je zou de ernst van het onderwerp uit het oog verliezen! Denkt u maar niet dat ik mij daar niet van bewust ben. Er zijn levens mee gemoeid van mens en dier en de gezondheid van de planeet staat op het spel. Dit verhaal laat me niet los. En ja, soms lijkt het de Kolder-brigade, en dat is het ook, maar dan met een forse zwarte rand.

Kunnen we nu écht niet beter?

Waartoe dienen al die studiediensten en onderzoekscommissies. Als je alleen al kijkt naar duurzaamheid… Dat krijg je toch aan geen normaal-denkend mens verkocht?

Want je mag op zijn minst toch hopen dat zo’n duur systeem een tijdje meegaat?

Ik haal u uit uw dromen. Niet dus.

Je hoeft ze niet binnen te brengen, bij Luminus. De stukken vliegen er soms vanzelf vanaf, is het niet in kleine partikels, af en toe zelfs met halve torens ineens.

Volgt u even mee :

Om te beginnen zijn windmolens helemaal niét duurzaam. Hun gemiddelde levensduur is beperkt tot ongeveer 20 jaar - nog minder dan de 25 jaar van zonnepanelen - en 30 jaar op het land. Ter vergelijking: de levensduur van een kerncentrale is meestal 40 jaar, verlengbaar tot 60. Maar dat is om ideologische redenen taboe, dus daar praten we niet meer over - of moet ik zeggen praatten, tot voor kort.

Doordat er zoveel windmolens moeten geplaatst worden, waarbij enorm veel - voor het grootste deel niet recycleerbaar - materiaal nodig is, zal binnen 20 à 30 jaar een enorme afvalberg ontstaan. Alleen het staal is relatief goed te hergebruiken.

Met andere woorden: voor 2050 is het grootste deel van de nu bestaande windmolenparken alweer herleid tot niet herbruikbaar afval. In dit geval het modewoord ‘hernieuwbaar’ gebruiken, is dus ronduit misleidend, en een valse leugen.

“Hernieuwbaarheid is een propaganda-slogan die geen enkele fysieke waarheid bevat,” bevestigt energieconsultant Jürgen Eibl, die terugkijkt op 30 jaar beroepservaring.

Welke manipulatie daar achter zit kan u lezen in dit artikel op Climategate:

https://www.climategate.nl/2023/02/hoe-een-vals-modewoord-de-samenleving-misleidt/

Daar komt u haarfijn te weten hoe deze newspeak in overeenstemming was met de zakelijke belangen. Windenergie benoemen als ‘schoon en groen’ stond garant voor hoge winsten voor investeerders, en dit kwam dan weer goed uit voor de politici.

En zo is de cirkel rond.

Een aandachtige lezer zou kunnen opmerken dat ook de gewapende betonvoet kan gerecycleerd worden, nadat die is omgezet in kleine brokjes betonpuin (zgn. betongranulaat). En dat klopt. Je kan dit granulaat dan inderdaad gebruiken voor bijvoorbeeld (weg)fundatie of toeslag-materiaal in nieuw beton. Maar hiervoor moet men enorme betonbrekers inzetten, die enorm veel energie verbruiken. Hoe efficiënt vindt u het, om dit in te passen in een, van opzet, energiebesparend systeem? Trouwens ook een beetje lastig op de bodem van de Noordzee. Hier zitten we trouwens nog met een ander probleem.

De kortere levensverwachting op zee hangt uiteraard samen met de zoutwater-omgeving. Men moet niet afkomen dat men dat niet wist, want het staat met zoveel woorden al in een artikel van Elsevier magazine van april 2015 : ‘De windmolens op zee kunnen niet tegen zout’. Verzin ik niet. Hier de link : https://www.ewmagazine.nl/economie/article/2015/04/de-windmolens-op-zee-kunnen-niet-tegen-zout-1750442W/

Hun redacteur economie Michiel Dijkstra is op verkenning gegaan naar windmolens in IJmuiden, die zichtbaar scheef bleken te staan. In Pisa zijn ze dat gewoon, en dat trekt toeristen - ideetje! - maar de turbines staan op heipalen die in de zeebodem zijn geslagen en de cementlijm die is gebruikt kan niet tegen zout. En golven. En de harde wind.

Ze hadden ze dan toch beter in de Blaarmeersen in Gent gezet. Maar daar heb je dan weer andere problemen.

Volgens de eigenaar van het windpark is er niets aan de hand ‘De molens zakken naar beneden, niet uit het lood. Het probleem is dat, door de loslatende cementlijm, ijzer op ijzer kan gaan rusten.’ Dat gaat schuren en dan kunnen ze snel slijten. Evengoed 47 miljoen kosten.

Als u dacht dat er alleen op zee problemen zijn. Mis. Ook op het land is het aan te raden ze geen 30 jaar te laten draaien. Als u een idee wil hebben over het aantal accidenten, op de korte tijd dat deze technologie nog maar in gebruik is, neemt u dan aub. een kijkje op deze site. U zal versteld staan :

https://www.wind-watch.org/news/tag/accidents/?titles=on

Een kleine greep uit bladzijden accidenten :

Een overzichtelijke site, waar u ook dit soort informatie vindt, is https://www.windaction.org/ . Hier vindt u verslagen van allerhande, soms dodelijk ongevallen waaronder afgeknakte turbines, branden, wegvliegende turbine-bladen…

In één windmolenpark in Pennsylvania bijvoorbeeld, braken in mei 2007 zeven turbine-bladen af. In één maand tijd! Stukken daarvan werden toen 160 meter ver weggeslingerd. Als je weet dat een groot turbine-blad tot 14 ton kan wegen...

Gemiddeld is er elk jaar één turbine-brand per 2.000 windmolens. Fakkeltocht op zee.

Net zoals bij elektrische wagens is blussen onmogelijk en moet de windmolen nadien gesloopt worden. Soms moeten brandweerkorpsen werkloos toekijken omdat ze de brandhaard niet kunnen bereiken. In sommige gevallen worden vanuit de turbines vonken en brandende onderdelen weggeblazen, wat grote bos- of akkerbranden veroorzaakt.

Lijkt me gevaarlijk op de purperen hei.

Maar het wordt nog gevaarlijker.

Om tegen 2050 het “net zero” doel te bereiken moeten de “Green Energy” hoogspanningsnetten explosief uitbreiden. Die netten werken onder zeer hoge spanning. Om de omvang van de schakel- en transmissiestations (en windmolens) onder controle te houden blijkt, als elektrisch isolerend medium, zwavelhexafluoride (SF6) te worden gebruikt, het ergste broeikasgas op aarde!

23.500 keer sterker dan CO2 / atmosferische levensduur van 3.200 jaar !

De BBC schrijft, dat reeds in 2017, de lekken van dit broeikasgas, het equivalent was van 1,3 miljoen auto’s op de weg. https://www.bbc.com/news/science-environment-49567197

Denk nu niet: dat zal men wel in toom houden, want hier is de grafiek:

Even weg van de scheikunde, terug naar de turbine.

Stel dat je wiek niet is weg-gekatapulteerd… Grapje.

Recyclage van die wiek blijkt zeer duur en zelfs onmogelijk. Je kan de polymeren en epoxy, die samen met het balsahout en de koolstofvezels het materiaal vormen waaruit de wiek bestaat, moeilijk of niet scheiden. Dus binnen een paar jaar staan we voor een periode waarin miljoenen wieken zullen worden gedumpt.

Wie neemt hier de verantwoordelijkheid voor op zich, of gaan we ons er ook voor dit vanaf maken door het naar het buitenland te verschepen en daar te laten onderspitten?

Als je weet dat het wel kán, maar dat dat zeer complex is, en aanzienlijk duurder dan nieuw gewonnen delfstoffen, dan weet u al waar het op uitdraait. Het storten, ingraven of verbranden van molenwieken is bij ons verboden, en het is nogal groot voor sluikstorting. Dus wordt export naar andere delen van de wereld een verleidelijke optie. Naar landen die het niet zo nauw nemen met de gevolgen voor de natuur, geleid door regimes die er geen probleem mee hebben dat cadmium en andere zware metalen weglekken in het grondwater of toxische stoffen, door verbranding, in de atmosfeer terecht komen. Misschien kan Al Gore dit eens in beeld brengen. De waarheid is inderdaad inconveniënt.

Luk Adang