Wie is de échte bedreiging voor onze democratie?

De recente ontwikkelingen in de politieke en mediatieke wereld leggen pijnlijk bloot hoe ver gevestigde machten bereid zijn te gaan om hun invloed te behouden. Van intimidatie en dreigementen in lokale politiek tot het manipuleren van berichtgeving – de lijnen tussen democratische principes en autoritaire praktijken vervagen steeds meer. Terwijl traditionele media en invloedrijke zuilen de controle proberen te behouden, groeit het besef dat de echte bedreigingen voor onze democratie vaak dichterbij liggen dan gedacht. Wat is de rol van de media in deze ontwikkelingen, en hoe reageren we als samenleving op de toenemende druk op fundamentele vrijheden?

Eerst moeten we naar Izegem want wat daar gebeurde afgelopen week is toch wel zeer pijnlijk. Nu blijkt immers dat het socialistische middenveld een gevaarlijkere antidemocratische reflex heeft dan het Vlaams Belang. De geplande deelname van Vlaams Belang aan het stadsbestuur in Izegem gaat (voorlopig) niet door. De partij had een bestuursakkoord bereikt met STiP+, de verkiezingswinnaar in Izegem, maar die coalitie is nu toch afgeblazen. STiP+ heeft zich teruggetrokken, naar eigen zeggen omdat hun leden werden "bedreigd". Vlaams Belangvoorzitter Tom Van Grieken reageert geschokt: "Dit legt een bom onder de democratie." Sam Weyts, lijsttrekker van Vlaams Belang in Izegem, uit zijn teleurstelling en emotie: "Dit raakt ons diep. We hadden vertrouwen in een samenwerking met STiP+ voor de komende legislatuur. Als de kiezer ons na zes jaar zou afrekenen voor slecht beleid, zouden we dat hebben aanvaard. Maar we hebben nooit de kans gekregen om ons te bewijzen." Van Grieken voegt eraan toe: "Het is ongelofelijk tot welke methoden onze tegenstanders bereid zijn om ons uit te sluiten. Dit brengt de democratie in gevaar," zegt hij in een persbericht. "Er is een sfeer van intimidatie, broodroof en zelfs fysiek geweld gecreëerd."

De coalitie in Izegem is gesneuveld onder druk van dreigementen met ontslag door vakbonden en mutualiteiten die hun machtspositie beschermen. Het is geen verrassing dat de socialistische vakbond en Solidaris hierachter zitten. Waar lidmaatschap of deelname aan een Vlaams Belang-lijst al ontmoedigd werd, gaat men nu nog een stap verder. Degenen die samenwerking met Vlaams Belang overwegen, worden geïntimideerd. We zijn in 2024, en de oude zuilen hebben nog steeds een sterke greep op de politiek. Wat hier is gebeurd, is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Het stigmatiseren van Vlaams Belang als fascistisch en het toepassen van een cordon sanitaire wordt gepresenteerd als een bescherming van de democratie. In werkelijkheid zijn het juist de traditionele partijen die zelf totalitaire middelen gebruiken: intimidatie, dreigementen en een onwil om in dialoog te treden. Wanneer iets klinkt als fascisme, dreigementen uit en intimidatie als middel inzet, en gekozen vertegenwoordigers waarschuwt met verlies van hun baan bij ongehoorzaamheid, dan is de realiteit duidelijk. Dit zijn geen handelingen van democratische verdedigers, maar van ideologische tirannen die bereid zijn elke regel van vrijheid en fatsoen op te offeren om hun wil op te leggen. Ze spreken de taal van de democratie, maar hun methoden tonen het tegenovergestelde: dit is een verkapte vorm van autoritarisme. 

Het is trouwens toch opvallend stil bij organisaties zoals Unia? Terwijl het gevaar doorgaans bij extreemrechts wordt gezocht, is het de doordringende invloed van extreemlinks die veel zorgwekkender blijkt. Intimidatie en dreiging met geweld zetten onze democratie onder druk. Wie nu stil blijft, kan zichzelf moeilijk een democraat noemen. Het parket in Izegem heeft zich deze week nog niet uitgesproken, wat opvalt als we het vergelijken met hun snelle reactie in Ninove bij vermeende fraude. Nu er bevestigde meldingen zijn van bedreigingen, blijft het stil. Het roept vragen op over de toestand van ons land. De grootste bedreiging komt niet van incompetente of corrupte politici, noch van hebzuchtige multinationals. Het zijn de media, die door linkse activistische journalisten zijn overgenomen en dienen als versterker voor deze politici en bedrijven. Zij indoctrineren bewust de bevolking en ondermijnen zo onze democratie en welvaart. Zonder hun invloed zouden deze extremistische bewegingen veel minder impact hebben.

Deze week zagen we daar trouwens nog een duidelijk voorbeeld van. Opnieuw met Trump, die deze week werd geïnterviewd door Tucker Carlson. Net als zijn gesprek met Joe Rogan van een week eerder, was dit interview trouwens opnieuw bijzonder interessant. Als u het nog niet heeft gehoord, is het de moeite waard om te luisteren, want al snel wordt duidelijk dat Trump niet de karikatuur is die de media hem dagelijks maken. Ook dit nieuwe interview was een groot succes voor Trump, die inmiddels een ruime voorsprong heeft op Kamala Harris. Toch weigert de media dit te erkennen. In plaats daarvan zoeken ze steeds naar een enkele quote om hem als gevaarlijk en onstabiel af te schilderen. Dit patroon herhaalt zich na elk gesprek en wordt steeds doorzichtiger, waardoor steeds minder mensen, vooral in de Verenigde Staten, deze verdraaiingen nog geloven. Ook dit keer was dat het geval.

De media beweerden dat Trump had gesuggereerd dat Liz Cheney, dochter van Dick Cheney, geëxecuteerd zou moeten worden door een vuurpeloton. Wie het gesprek zelf beluistert, merkt echter dat dit absoluut geen doodsbedreiging was. Trump gaf simpelweg aan dat Cheney geen begrip heeft van de ervaringen van Amerikaanse militairen in oorlogsgebieden. De verdraaiing van zijn woorden door de media is pure propaganda en feitelijk misleidend.

Het was ook gigantisch teleurstellend om te zien hoe snel de Vlaamse en Nederlandse media de verdraaide Amerikaanse berichtgeving overnamen en breed uitgemeten deelden. Het lijkt erop dat geen enkele journalist de moeite heeft genomen om het volledige interview te bekijken. Hoe verwachten ze serieus genomen te worden als ze steeds opnieuw dergelijke doorzichtige verdraaiingen presenteren? Het is beschamend hoe ze hun geloofwaardigheid te grabbel gooien.

Het traditionele medialandschap lijkt daardoor langzaam maar zeker af te takelen, en het verbaast me niet. Als ze blijven vasthouden aan dit soort misleidende verslaggeving, zal hun relevantie snel verdwijnen. De media ondermijnen hun eigen bestaansrecht door geen poging te doen om hun aanpak te verbeteren. Toch geeft het me hoop dat steeds meer mensen deze onwaarheden doorzien. In Vlaanderen lijkt dat bewustzijn voor Trump nog beperkt te zijn, maar het groeit. Waar het om klimaatdiscussies gaat, begrijpt inmiddels al ongeveer 50% van de mensen de nuance, terwijl voor Trump dat begrip rond de 20% ligt.

Natuurlijk beseft de linkse elite heel goed dat hun geloofwaardigheid in snel tempo afneemt. Daarom proberen ze nu kritische stemmen op sociale media aan te pakken door te stellen dat haatspraak, complottheorieën en desinformatie een bedreiging vormen voor de democratie. In de komende week kun je in onze Vlaamse mainstream kranten waarschijnlijk artikelen verwachten waarin wordt beweerd dat kritische stemmen leugens verspreiden. Het is immers eenvoudiger om naar anderen te wijzen dan om zelfkritiek te tonen. Zijn juist degenen die de vrijheid van meningsuiting willen beperken niet het echte gevaar voor de democratie?

Een onafhankelijke media is de ruggengraat van een gezonde democratie, essentieel om autoritaire neigingen in toom te houden. Helaas is het een feit dat de meeste traditionele media in handen zijn van een beperkt aantal machtige mediamagnaten, vaak met nauwe banden met de gevestigde elite. Dit maakt het des te belangrijker om te zoeken naar alternatieve en onafhankelijke bronnen die ons een ander perspectief bieden en de stem van de gewone burger laten horen.

De opkomst van onafhankelijke media en sociale platforms geeft reden tot hoop. Steeds meer mensen doorzien de eenzijdigheid en kiezen ervoor om zelf op onderzoek uit te gaan, om hun eigen oordeel te vormen. Hoewel de gevestigde media blijven proberen om het narratief te controleren, wordt het steeds duidelijker dat de macht van de waarheid zich niet laat onderdrukken.

Ik heb vertrouwen in de kracht van kritisch denken en het vermogen van mensen om door de ruis heen te kijken. De groeiende populariteit van alternatieve en onafhankelijke kanalen laat zien dat de drang naar waarheid en transparantie sterker is dan ooit. Dit is een ontwikkeling die niet meer te stoppen is en die alleen maar verder zal groeien. De toekomst ligt in de handen van diegenen die blijven zoeken, blijven vragen en de moed hebben om zich uit te spreken. En dat, beste lezer, is iets waar we optimistisch en hoopvol over kunnen zijn.

Steven Arrazola de Oñate