Sidder en beef

Angst is de beste motor om gedrag te veranderen. Daar waar de functie oorspronkelijk bedoeld was, om ons te beschermen, wordt angst steeds meer, en handig, misbruikt om ons te misleiden. Slaafs laten we dan toe, dat over onze hoofden wordt beslist.

Dat dit heel ver kan gaan hebben we gezien bij de aanpak van corona.

Ook hier werd oorlogsretoriek gebruikt. Macron verwoordde het letterlijk als :

“We zijn in oorlog met een onzichtbare vijand.”

Als we kijken naar de evolutie van de mens, dan heeft angst altijd een cruciale rol gespeeld. Denk aan de invloed van natuurelementen, of het risico overmeesterd of gedood te worden, of dat nu is door onze vijand, of door wilde dieren, dat maakt niet uit.

Maar van nature zijn we constant gefocust op gevaar.

Machtshebbers beseffen dit uiteraard heel goed, en misbruiken dit, via de media.

Ook die zijn vragende partij, want angst verkoopt.

Is het u al opgevallen? Alle huidige thema’s die vandaag uit de kast worden gehaald, zijn existentieel. Corona bedreigt de mensheid - tenzij we ons laten vaccineren. Het klimaat bedreigt de planeet, stikstof de natuur, … tenzij we volgen wat ons wordt opgelegd.

Of dat echt noodzakelijk is en of dat het gewenste effect heeft, mag niet in vraag worden gesteld - het orakel van experten heeft gesproken. Einde discussie.

Ieder negatief fait divers, of iedere vervelende situatie, kan worden gebruikt om de aandacht te trekken en, mits voldoende aandikken of herhalen, de alarmbellen te doen afgaan. Of deze informatie strookt met de waarheid of realiteit, is niet van belang.

Een voorbeeld: “Het huidige klimaat kost mensenlevens.” Ik denk dan: “Is dat zo?”

‘Het wereldwijde overlijdensrisico door extreem weer, is de laatste 100 jaar, helemaal niet gestegen, maar met 99% gedaald! En ook het aantal klimaat-gerelateerde sterfgevallen - door rampen die verband houden met het klimaat: droogte, overstroming, storm, branden, extreem weer - is de afgelopen honderd jaar, met ruim 98% gedaald!’ Daar kom ik op terug in de artikels over ‘rampen’.

Op elk bericht zou je dus eigenlijk moeten reageren met de vraag ‘Is dat zo?’.

Want dat bepaalt, of je voor/door iets in alarm slaat, of moet slaan.

Je stelt je best kritisch op, alvorens iets te accepteren. Moeilijker is het niet.

Machtshebbers en media houden daar niet van, en dat de media corrigerend optreden, moeten we niet verwachten. De tijd dat onderzoeksjournalisten - als luis in de pels - kritische vragen stelden, is voorbij. Toch zeker wat de mainstream media betreft.

Vandaar dat ze de alternatieve pers wantrouwen, en bestempelen als ‘uiterst rechts’.

Maar hoe komt het dat die mainstream media zo maar blindelings meelopen met het officiële narratief ?

Dat heeft volgens mij te maken met de sponsoring - wiens brood men eet - en de polarisering in de maatschappij. Kampen komen tegenover elkaar te staan.

In een artikel in Doorbraak wordt aangetoond, hoe in de maatschappij, een nieuwe breuklijn is ontstaan, tussen de bovenlaag - de nieuwe aristocratie, die zich superieur en minachtend opstelt - en de onderlaag, die Hilary Clinton omschreef als de ’deplorables’.

Ook Mark Elchardus (1994), maakt in die zin een onderscheid tussen ‘mensen die wel varen bij de globalisering’ versus ‘mensen die er last van hebben, al was het maar omdat ze financieel-economisch ter plaatse trappelen.’

En ook de Franse sociaal geograaf Christophe Guilluy ziet die breuk.

Hij spreekt van ‘een toplaag, die weinig of geen last heeft van loondruk, niet-selectieve immigratie, verminderde dienstverlening op het platteland, onbetaalbare woningen of wegsijpelende sociale mobiliteit.

Daartegenover staat - wat deze elite aanziet als - ‘het plebs’. Dat keert zich af van die elite, wendt zich in toenemende mate tot zogenaamde ‘populisten, of komt gewelddadig op straat.’ Denk aan wat geregeld de kop opsteekt in Frankrijk.

Die breuklijn vinden we, volgens mij, ook terug in de media.

‘De nieuwe, kosmopolitische elite streeft haar eigen aristocratische agenda na, en is absoluut niet geïnteresseerd in de onderlaag. Ze is weinig democratisch, maar hecht veel belang aan natuur en milieu.’ Een citaat uit Doorbraak :

‘Een en ander uit zich dezer dagen in een bijzonder opmerkelijk, elitair en zeer gecontesteerd natuurbeleid, mede onder het valse mom van de strijd tegen de opwarming. Zomaar wat natuur volstaat niet meer. De door ecologen geïnspireerde elite wil niet alleen veel meer natuur, ze moet ook nog eens autochtoon, ruig en super-divers zijn. Veel van wat het plebs als mooie natuur beschouwt is voor iemand als Tobias Ceulemans (KUL), bijvoorbeeld, ‘waardeloos voor biodiversiteit’. Vandaar ook dat Natuurpunt of het Agentschap Natuur en Bos massaal bomen kappen, tegen de wil van het plaatselijke plebs in.’ (Bron)

——————

Ik had het al over sponsoring. De Europese Unie blijkt daar een centrale rol in te spelen. Het is een politiek systeem dat is opgericht als een soort safe space, veilige ruimte ‘waarin de beleidsvorming de beperkingen van de representatieve democratie kan omzeilen’. Politieke mainstream partijen hebben zich teruggetrokken in instellingen als de EU of de VN, waar ze zeer riante lonen krijgen, en goeddeels beschermd zijn tegen de kiezer.

Westerse democratieën zijn gekaapt door multinationals, privaat gesponsorde ‘goede doelen’, ngo’s en supranationale instellingen als de EU, de VN en de WHO.’ (Bron)

En soms zit dat in een onverwachte hoek.

In Nederland bijvoorbeeld blijkt de helft van de totale inkomsten van ‘Natuur & Milieu’ afkomstig te zijn van de Postcodeloterij. (Bron).

Hoe die verstrengeling ineen zit kan u lezen in dit artikel. Maar de tentakels strekken zich veel verder uit dan dat.

De vraag wordt zelfs luidop gesteld, in hoeverre westerse ngo’s, bewegingen en partijen, de afgelopen tien jaar mogelijks, zelfs onwetend, collaborateurs zijn geweest met de Russische regering. De directeur van de Foundation for Political Innovation (Fondapol) in Parijs, zegt hierover in een recent interview :

"We hebben Gazprom-financiering gevonden in bepaalde milieu-ngo's, die bepaalde Europese landen ministers leverden - België bijvoorbeeld - die vervolgens klaarblijkelijk begonnen, aan een soort wederdienst, door een exit uit kernenergie te verdedigen.”

Deze beschuldigingen zijn niet nieuw, en financieringen verlopen blijkbaar soms via de Bermuda eilanden, waar geen openbaarmaking kan worden gevraagd.

Niet alleen Amerikaanse en Duitse milieuorganisatie, of het Wereld Natuur Fonds … worden in dit artikel genoemd, ook figuren uit de Belgische politiek.

‘Maar zelfs al worden de secretaris-generaal van de NAVO, Anders Rasmussen en de staatssecretaris van de Verenigde Staten geciteerd, zolang niet bewezen is, dat alles wat geïnsinueerd wordt klopt, blijft natuurlijk het vermoeden van onschuld gelden.’ Correct. En zo blijft alles netjes waar het zit. In een duistere zone.

Misschien brengt, wat Duitsland betreft, een onderzoekscommissie van het deelstaat-parlement van Mecklenburg-Vorpommern, opheldering. (Bron)

Eind augustus 2022 is hier een zaak opgestart, waarin waarschijnlijk, gezien de ernst van de feiten, de Duitse bondskanselier Olaf Scholz en zijn voorganger, Angela Merkel, zullen worden ondervraagd. Het betreft financiering van Gazprom, aan de zgn. ‘Stichting voor Klimaat- en Milieubescherming’, begin 2021 opgericht door de SPD minister-president Manuela Schwesig. Maar die heeft blijkbaar een kort geheugen en herinnert zich niets meer.

Dit alles om maar te zeggen, dat de maatschappij niet zo coherent - en transparant - is, als wenselijk zou kunnen zijn, om vlot te functioneren, en dat die blokken behoorlijk wat spanning veroorzaken. Je ziet dat trouwens ook in het stemgedrag.

Gepolariseerd, noemen de mainstream media dit dan. De vraag is of dit een objectieve uitspraak is, of een gepolariseerde. Bekennen de media hierdoor geen kleur dan?

Uit een enquête bleek dat 46% vd Waalse journalisten stemt op Ecolo.

Dat mag natuurlijk, maar in hoeverre lees je hun berichtgeving dan nog als objectief?

Om vrij spel te krijgen zou het linkse blok (wat heet?) liefst een heel deel van de bevolking cancellen - wat trouwens, laat ons een kat een kat noemen, nu al jaren gebeurt.

Herkent u de tactiek van stigmatiseren en monopoliseren, zoals ik in mijn eerste artikels heb geanalyseerd ? (Bron 1 & Bron 2 )

Rookgordijnen worden opgetrokken, en onderzoeksjournalisten belichten enkel de pistes, die in hun kraam te pas komen. Dat we massaal worden voorgelogen, wordt dan ook voor steeds meer mensen duidelijk.

De Nederlandse Publieke Omroep, NPO, heeft daar trouwens absoluut geen probleem mee. ‘Henk Hagoort, ex-bestuursvoorzitter, heeft diverse malen toegegeven dat hij geen objectieve verslaggeving over het klimaat wil.’ (Bron)

Ik vind dit behoorlijk ver gaan. Een publieke omroep wordt geacht neutraal te zijn en mag zich niet voor het karretje laten spannen van welke actiegroep dan ook.

Ook de Verenigde Naties geven op hun website zonder blikken of blozen toe, dat ze dezelfde platte manipulatietechnieken toepassen als influencers op social media. Zo legt VN-secretaris-generaal António Guterres in het kader van de Covid-aanpak uit: "We kunnen onze virtuele ruimtes niet afstaan ​​aan degenen die handel drijven in leugens, angst en haat.” Hij geeft zelfs toe dat, ik citeer: ‘…VN-agentschappen samenwerken met anderen, waaronder influencers, het maatschappelijk middenveld, het bedrijfsleven en mediaorganisaties, om betrouwbare, nauwkeurige inhoud te verspreiden, terwijl het ook samenwerkt met sociale mediaplatforms om haat en schadelijke informatie over COVID-19 uit te roeien.’ Melissa Fleming, hoofd van de communicatieafdeling van de VN, voegt daar nog aan toe, dat desinformatie in veel landen via digitale kanalen wordt verspreid, wat de reactie (op een pandemie in dit geval) belemmert en onrust veroorzaakt.

Kan het nog duidelijker? Matthias Desmet vat haar bedoeling in dit artikel treffend samen:

‘Melissa Fleming, hoofd communicatie van de VN, beschrijft in een podcast wat de functie is van dit nieuwe statuut: ‘misinformatie’ en ‘fake news’ op social media zo snel mogelijk opsporen en onschadelijk maken door het te counteren met ‘accurate, betrouwbare informatie’.

Vorig jaar werd onthuld dat de Britse regering “propagandistische” angsttactieken gebruikte om het publiek bang te maken. Wetenschappers in het VK, die als adviseurs voor de regering werkten, gaven toe dat ze gebruik maakten van, wat ze later toegaven als: "onethische" en "totalitaire" methoden, bedoeld om de bevolking angst aan te jagen, en om het gedrag tijdens de pandemie te beheersen.

Zei Marc van Ranst in London ook niet zoiets?

Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat politici steeds meer pleiten, voor het inperken of reguleren van media-uitingen, en debat – met als argument : het ‘hogere belang’ van het beschermen van de democratie tegen misleidende of gevaarlijke opvattingen.

Dat ze daardoor juist de democratie geweld aandoen is voor hen blijkbaar een detail.

Van hogerhand klinken argumenten als ‘in tijden van populisme heeft de pers een verantwoordelijkheid om …’, ‘door het gevaar van de pandemie kunnen we niet meer toestaan dat…’ of ‘de vijand verspreidt desinformatie …’.

Wat het klimaat betreft zegt Dr. mr. Anne de Hingh (Vrije Universiteit Amsterdam) letterlijk :

’Ontkennen van klimaatverandering is een zaak van algemeen belang

en zij die deze beweringen doen zouden voor de rechter moeten verschijnen.’ (Bron)

Een uitspraak die ze niet zomaar doet…

Ook rechters treden immers steeds meer activistisch op, onder andere als het over leefmilieu of klimaat gaat. Zodra klimaatargumenten aangehaald worden bij groene rechters, zijn grondrechten - zoals gelijkheid, niet-discriminatie en eigendomsrecht - niet langer van tel. Zoals Lode Goukens, VUB, het terecht formuleert:

“Net zoals elders in de maatschappij, tekent zich ook in de rechtbanken, een breuklijn af, tussen een groene klimaatelite, en het klootjesvolk.” (Bron)

Dat hoeft uiteraard niemand te verwonderen. In het Belgische Grondwettelijk Hof, zetelen ex-politici, met niet de minste kwalificaties in de Rechten, maar louter politiek benoemd.

Het Hof zelf wordt trouwens voorgezeten door de emeritus professor Luc Lavrysen (UGent), die werd voorgedragen door Groen en al decennia lang hoofdredacteur is van het Tijdschrift voor Milieurecht. (Bron) Zei u iets van ‘scheiding der machten’ ?

De argumentatie van het Hof leest dan ook vaak als een pamflet van klimaatactivisten. Waar deze elitocratie toe leidt kan u hier lezen.

——————

George Orwell waarschuwde in zijn korte brief 'The Freedom of the Press' (Bron) voor het gevaar van ‘the gramophone mind’ – de eindeloze herhaling van heersende opvattingen. Hij deed die uitspraak wel in een andere context, maar zijn woorden blijven nog altijd toepasbaar op het klimaatnarratief.

Ook wijst hij hierin op de intellectuele lafheid van schrijvers en journalisten, en waarschuwt hij voor een extreem gecentraliseerde pers, die in handen is van rijke mannen.

Ik ben dit artikel begonnen met angst, en ik wil daar ook mee eindigen.

Doelbewuste angstcreatie is een inbreuk op het mensenrecht

en collectief toegepast een misdaad tegen de mensheid. (Dwarsliggers).

Ik ben het daar volledig mee eens, maar ik zou er nog alleen aan willen toevoegen:

Het enige antidotum dat wij, persoonlijk, als individu, daar voor ter beschikking hebben, is

‘alert zijn’, bewust op het probleem af gaan en ons informeren.

Vaak is het, zoals Peter Van den Broucke het in Compleetdenkers formuleert :

‘Hoe meer je er van weet hoe geruster je bent.’

Door elkaar te informeren kunnen we daar toe bijdragen. Vandaar …

Luk Adang